_{Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά}

Τον τελευταίο καιρό, λόγω του νομοσχεδίου για το δικαίωμα στο γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, το οποίο θα κατατεθεί για ψήφιση βάλθηκαν όλοι να πουν την «άποψη» τους. Ακούμε από πολιτικούς, εκπροσώπους της εκκλησίας, από σελέμπριτις, και από όποιο έχει πρόσβαση στα social media -δηλαδή ο καθένας- τις βαρύγδουπες απόψεις τους περί ανωμαλίας, αμαρτίας και γενικά μιας αποαπανθρωποποίησης μιας κοινωνικής μειονότητας, επειδή απλά έχουν ένα σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου που διαφέρει από αυτά της πλειονότητας. Αυτές οι «απόψεις» που εκφράζονται με οργή και όψιμο «ενδιαφέρον» για την ηθική και την κατρακύλα της παραδοσιακής οικογένειας δεν είναι απλά απόψεις. Είναι κακοποιητικός λόγος.

«Και γιατί να ασχοληθείς;» μου λένε φίλοι και συνάδελφοι. «Σάμπως και θα αλλάξουν οι ακραίες απόψεις;» Το παραδέχομαι, αρχικά, σκέφτηκα ναι δίκιο έχουν, γιατί να χάνω την ώρα μου και την ψυχική μου ενέργεια; Όμως αποφάσισα να εκφέρω την άποψή μου ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας, ως ψυχολόγος που έχω δουλέψει και έχω κάνει διδακτορική έρευνα για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και την υγεία τους αλλά και ως άνθρωπος πάνω από όλα. Όμως επιτρέψτε μου να μην απευθυνθώ στο αλαλάζον πλήθος.

Θέλω να απευθυνθώ στα ΛΟΑΤΚΙ παιδιά και εφήβους τα οποία σε μια ουσιώδη και ευαίσθητη αναπτυξιακή περίοδο της ζωής τους, που προσπαθούν να κατανοήσουν τον κόσμο, τον εαυτό τους και τους άλλους βομβαρδίζονται από μίσος, ψεύδη και βωμολοχίες επειδή απλά υπάρχουν. Μια κατάσταση που οδηγεί σε υψηλότερα ποσοστά ψυχικής πίεσης. Αλλά και στους ενήλικες ΛΟΑΤΚΙ που επιβίωσαν από αυτόν τον ορυμαγδό συντριβής της αυθεντικότητας τους είτε μένοντας κρυμμένοι με ολέθριες συνέπειες για την ψυχική τους υγεία ή προσπαθούν να επουλώσουν πληγές ζώντας την αλήθεια τους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όχι δεν είναι ψυχικά άρρωστα τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, λόγω της ταυτότητας τους. Δεκάδες επιστημονικοί-ερευνητικοί σύλλογοι ανά το παγκόσμιο το στηρίζουν αυτό. Ανάμεσα τους η Βρετανική Ψυχολογική Εταιρία, ο Αμερικανικός Σύλλογος Ψυχολόγων, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρία κλπ.

Η πραγματικότητα της ζωής και οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα μπορούν να ζήσουν ζωές με νόημα και επιτυχία: προσωπική, επαγγελματική και κοινωνική. Μπορούν μια χαρά να δημιουργήσουν υγιείς σχέσεις και οικογένειες και να μεγαλώσουν παιδιά με αγάπη και στήριξη σε ένα κόσμο που είναι από μόνος του σκληρός. Στην έρευνά μου για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας προέκυψε η σημασία και η ουσία των συντροφικών σχέσεων, η στήριξη από την κοινότητα και την κοινωνία, και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που πρέπει να στηρίξουμε αυτές τις σχέσεις:

«Νομίζω ότι ήταν την επομένη της διάγνωσης, του είπα ότι καταλαβαίνω απόλυτα αν φύγεις από τη σχέση μας επειδή θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι σκλήρυνση κατά πλάκας,να είμαι σε αναπηρικό αμαξίδιο και τέτοια πράγματα. Και μου είπε, όχι, θα τα περάσουμε όλα μαζί, όλα θα πάνε καλά, δεν υπάρχει περίπτωση, αυτές είναι οι στιγμές που πρέπει να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον περισσότερο από ποτέ, όχι στιγμές που πρέπει να σκεφτούμε να φύγουμε ή οτιδήποτε άλλο.» (Σάμουελ, σελ.150)

Οτιδήποτε το οποίο ειπώνεται και είναι αντίθετο στην ανθρώπινη υπόσταση, και στην ικανότητα  των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων να δώσουν και να πάρουν υγιή αγάπη είναι βαθιά αντιεπιστημονικό και ψυχικά κακοποιητικό για τα άτομα αυτά. Ξεκίνησα με τα αρνητικά κομμάτια της κοινωνίας αλλά θα κλείσω με τα σημάδια αλλαγής που φαίνονται. Υπάρχει μια στροφή της κοινωνίας προς την αποδοχή αφού η πλειοψηφία της νέας γενιάς (οι gen z) στηρίζουν τα ίσα δικαιώματα και αυτό με γεμίζει ελπίδα.

Πηγές

Madireddy, S., & Madireddy, S. (2022). Supportive model for the improvement of mental health and prevention of suicide among LGBTQ+ youth. International Journal of Adolescence and Youth, 27(1),85–101.

Marchi, M., Travascio, A., Uberti, D., De Micheli, E.,Quartaroli, F., Laquatra, G., Grenzi, P., Pingani, L., Ferrari, S., Fiorillo,A., Converti, M., Pinna, F., Amaddeo, F., Ventriglio, A., Mirandola, M., &Galeazzi, G. M. (2023b). Microaggression toward LGBTIQ people and implications for mental health: A systematic review. International Journal of SocialPsychiatry.

McConnachie, A., Ayed, N., Foley, S., Lamb, M. E., Jadva, V.,Tasker, F., & Golombok, S. (2020). Adoptive Gay Father Families: ALongitudinal study of Children’s Adjustment at Early Adolescence. Child Development, 92(1), 425–443. 

Papaloukas, P. (2021). The lived experience of LGBTQ persons living with multiple sclerosis (MS): Acritical analysis [Doctoral Dissertation, De Montfort University]. DeMontfort Open Research Archive.

Semlyen, J., & Rohleder, P. (2022). Critical psychology perspectives on LGBTQ+ mental health: current issues and interventions. Psychology and Sexuality, 13(5), 1105–1108.